Ja? Mam śpiewać?
Ja?! Przecież ja nawet nie umiem śpiewać. Nie umiem, nie chcę i nigdy nie będę.
- Co zaśpiewasz? - Awarness spojrzała na mnie i uśmiechnęła się szeroko.
- Nic. - burknąłem i odwróciłem głowę udając obrażonego na zawsze.
- Oj, no weź. - zrobiła kilka kroków kłusem w moją stronę. - Na pewno coś zaśpiewasz. Jeśli ty zaśpiewasz, to ja również.
Westchnąłem i zacząłem myśleć, jaką piosenkę mógłbym jej zaprezentować. Nic nie przychodziło mi do głowy. Nagle mnie olśniło. Przypomniała mi się pieśń, którą ktoś kiedyś zaśpiewał w jednym ze stad, w którym zostałem na jakiś czas.
- No dobra. - mruknąłem. - Zaśpiewam Song of the Lonely Mountain. - przełknąłem ślinę i zacząłem śpiewać.
Far over the Misty Mountains rise
Leave us standing upon the height
What was before we see once more
Is our kingdom a distant light
(...)
All eyes on the hidden door
To the Lonely Mountain bourne
We’ll ride in the gathering storm
Till we get our long forgotten gold
Far away the Misty Mountains cold.
Kiedy skończyłem, uświadomiłem sobie, że od bardzo dawna nie śpiewałem. Po kilku sekundach przed oczami stanęło mi wspomnienie mojej młodszej siostry (nie chodzi o Tris), której śpiewałem coś, ale z pewnością nie to. Było to tak dawno, że już nie pamiętałem. I prawdopodobnie miałem sobie już nigdy nie przypomnieć.
Uniosłem głowę i rzuciłem klaczy spojrzenie mówiące: "No dobra, teraz Twoja kolej".
War?
Darowałam sobie wstawianie całego tekstu piosenki, aby nie zapchać tym opowiadania, dlatego jest tylko fragment.
Darowałam sobie wstawianie całego tekstu piosenki, aby nie zapchać tym opowiadania, dlatego jest tylko fragment.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz